"Het leven is een feestje, maar je moet zelf de slingers ophangen."
Die zin ken je vast wel. En hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik voel dat het klopt. Het leven is niet automatisch een feest, het zijn wij die van het leven een feestje kunnen en mogen maken. En dat kan op duizend manieren.
Vaak wachten we tot er iets groots gebeurt voordat we vinden dat we het leven mogen vieren. Een verjaardag, een nieuwe baan, een succes, een mijlpaal. Maar juist in de kleine dingen schuilt de grootste magie. Slingers ophangen hoeft helemaal niet letterlijk te betekenen dat je je woonkamer versiert (al mag dat natuurlijk ook!). Het gaat erom dat je jezelf toestaat om elke dag een beetje vreugde toe te voegen.
Voor mij zijn dat soms hele simpele dingen:
- Een dikke knuffel van Eef, of zij die me gewoon uit het niks een kusje geeft
- Een creatieve avond, waarbij ik met een serie lekker aan het haken ben
-
Een goede kop koffie, die ik zonder enige vorm van drukte of chaos even op kan drinken, het liefste buiten in het zonnetje
- De muziek nét even wat te hard zetten, en door de kamer dansen en springen alsof ik een Top20-artiest ben.
Het zijn kleine slingers die mijn dag kleur geven, zelfs als de rest grijs lijkt.
Slingers ophangen werkt aanstekelijk. Wanneer jij iets moois doet voor jezelf, straalt dat ook uit naar anderen. Een glimlach, een spontane uitnodiging om samen iets leuks te doen: het verspreidt zich als confetti. Hoe meer jij jouw slingers ophangt, hoe groter de kans dat anderen hun eigen versiering tevoorschijn halen en ook een feestje bouwen.
Er zijn ook dagen dat ik denk: “Vandaag lukt het niet, vandaag voelt het niet als een feestje.” En weet je? Dat mag ook. Slingers ophangen is geen verplichting, geen druk om altijd vrolijk te zijn. Juist op die dagen kies ik voor mini-slingers:
-
Een huil-film op de bank, met een zak popcorn op schoot en de tissues naast me
-
Een poetsmarathon, om mijn frustratie en/of woede letterlijk en figuurlijk weg te poetsen
-
Schrijven wat ik voel, zodat het niet vast blijft zitten
Zelfs zulke kleine dingen zijn manieren om te vieren dat ik er ben. Geen confetti in de lucht, maar wel het besef dat het gevoel van vreugde en verdriet er beide mogen zijn.
Het mooie van dit alles is: jij bepaalt hoe jouw feest eruitziet. Niemand anders kan dat voor jou invullen. Misschien hou je van uitbundige kleuren, misschien van zachte tinten. Misschien vier je het in stilte, misschien met muziek en dans. Alles is goed, zolang het maar van jou is.
We hoeven niet te wachten op de perfecte omstandigheden. We mogen elke dag opnieuw besluiten: “Vandaag hang ik een slinger op.” Hoe groot of klein ook. En als het geen slinger is, is een beetje confetti ook niet misplaatst.
En weet je wat mij inspireert? De quokka. Dat kleine buideldiertje uit Australië dat bekendstaat als het “gelukkigste dier ter wereld”, simpelweg omdat het altijd lijkt te lachen. Hoe mooi zou het zijn om een beetje meer als een quokka te leven? Niet omdat alles perfect is, maar omdat je kiest om met een glimlach naar het leven te kijken.
Wat ik zo bijzonder vind aan de quokka is dat zijn uitstraling mensen raakt. Toeristen maken massaal selfies met dit diertje, en iedereen die een quokka ziet, glimlacht automatisch terug. Dat is de kracht van een lach: het werkt aanstekelijk. Eén kleine glimlach kan een hele ruimte opeens een stukje vrolijker maken.
Als ik zeg dat ik wil leven als een quokka, bedoel ik niet dat ik elke dag met een grijns moet rondlopen of mijn gevoelens moet wegstoppen. Het gaat erom dat ik zelf wil kiezen voor de knalkleur die ik de dag geef, zelfs als het donker voelt. Dat ik nieuwsgierig blijf, speels durf te zijn en mezelf eraan herinner dat er altijd iets is om dankbaar voor te zijn, al is het maar dankbaar zijn over iets kleins.
Misschien betekent leven als een quokka ook: niet te veel nadenken over hoe anderen je zien, maar gewoon jezelf zijn. Lachen omdat je leeft, niet omdat alles perfect gaat. De glimlach als een innerlijk besluit: “Ik kies voor hoop, ik kies voor kleur, ik kies voor een slinger vandaag.”
En hoe mooi zou het zijn als we allemaal een beetje quokka in ons dragen? Dan zouden de straten, kantoortuinen, scholen en huiskamers gevuld zijn met wat meer vreugde. Misschien is dát wel de grootste slinger die we kunnen ophangen, eentje die nooit vergaat.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat is dit weer mooi verwoord, Suniva!